جایزه «زرشک زرین» معادل تمشک طلایی جشنواره‌های خارجی است که به بدترین فیلم‌های آن جشنواره تعلق می‌گیرد. البته این جایزه یا به عبارتی این عنوان، غیر رسمی ست و معمولا منتقدین و اهالی رسانه، با آرای خود آن را به بدترین فیلم اعطا می‌کنند. در ایران نیز چند سالی است عده‌ای از اهالی رسانه که عمدتا چهره‌های ناشناخته و غیر حرفه‌ای هستند که در حوزه سینما مشغول به کارند با راه‌اندازی اعطای جایزه «زرشک زرین»، به بدترین فیلم جشنواره‌های سینمایی رای می‌دهند. باتوجه به اینکه چند سال قبل اعطای این عنوان مرسوم شد، اما به سبب حواشی زیاد آن مدتی مسکوت ماند. ولی امسال دوباره برخی خبرنگاران این عنوان را زنده کردند و به زعم خودشان بدترین فیلم جشنواره سی و هفتم فجر را انتخاب کردند.

فارغ از انتقاد جدی به مبحث انتخاب «زرشک زرین» و تاکید بر این موضوع که سینمای شریف و نجیب ایران در حال حاضر به حمایت و راهبری اهالی هنر و منقدین دلسوز نیاز دارد تا زرشک زرین؛ اما صرف انتخاب بدترین فیلم جشنواره هم چه از لحاظ هنری چه تکنیکی شبهات فراوانی را به وجود آورده است. عده‌ای که خودشان را اهالی رسانه خوانده‌اند با انتخاب «دیدن این فیلم جرم است» به عنوان بدترین فیلم جشنواه او را شایسته «زرشک زرین» دانسته‌اند. انتخاب این فیلم گواه این مسئله است که این دوستان نه تنها هیچ تعهد و شناختی به آثار به نمایش درآمده در جشنواره فجر ندارند بلکه نگاه کاملا سیاسی در انتخابشان نمایان است. مگر می‌شود فیلم‌هایی مانند «تیغ و ترمه» و «مردی بدون سایه» را دیده باشی، اما بدترین فیلم جشنواره را «دیدن این فیلم جرم است» بدانی؟!

نکته بعد اینکه فلسفه «تمشک طلایی» در همه جای دنیا برای فیلم سازان شناخته شده‌ای است که به ناگاه یک فیلم بد و خارج از قاعده سینمای خودش می‌سازد. ولی این دوستان «زرشک زرین» را به فیلم ساز یک فیلم اولی که اولین تجربه سینمایی اش را پشت سر گذاشته می‌دهند و این نشان دهنده این است که فلسفه این کار را هم نمی‌دانند.

به باور نگارنده دلیل انتخاب این فیلم را باید در نگاه حزبی و جناحی برگزارکنندگان جایزه زرشک زرین جستجو کرد. آن‌ها با نوع انتخاب‌شان، شعار جایزه «زرشک زرین» یعنی "هدف از انتخاب بدترین فیلم ارتقای سطح کیفی فیلم‌های جشنواره است" را به سخره گرفتند. انشاءالله بساط «زرشک زرین» نیز به مانند سال‌های گذشته دوباره از سینمای ایران رخت بربندد.